Akceleratory kołowe

Wszystkie wiązki cząstek elementarnych w CERN-ie biorą swój początek w akceleratorach liniowych. Ale aby otrzymać energie cząstek, jakich potrzebują fizycy, trzeba by zbudować bardzo długi akcelerator liniowy. Z tego powodu duże akceleratory w CERN-ie są akceleratorami kołowymi.

Akceleratory kołowe zmuszają cząstki do krążenia po okręgu, za każdym obrotem nadając im coraz większą energię. Silne magnesy sprawiają, że cząstki krążą po okręgu, podczas gdy pole elektryczne dostarcza siły przyspieszającej. Jest wiele typów akceleratorów kołowych, które od wczesnych lat trzydziestych odgrywają decydującą rolę w fizyce cząstek elementarnych.

W 1931 roku amerykański fizyk Ernest O. Lawrence i jego student Stanley Livingstone zbudowali pierwszy akcelerator kołowy - cyklotron. Od tego czasu przebyto długą drogę, zanim zbudowano największy dziś akcelerator - CERN-owski wielki zderzacz elektronowo-pozytonowy LEP, który jest milion razy silniejszy niż cyklotron Lawrence'a i Livingstone'a.