Poniżej pokazano przykładowe zdjęcia, uzyskane przy użyciu sprzętu znajdującego się w Obserwatorium.

M42

Zdjęcie tzw. Wielkiej Mgławicy Oriona, rejonu, w którym możemy obserwować jedne z najmłodszych gwiazd. Znajdują się one w centralnej, najjaśniejszej części mgławicy i dlatego są na zdjęciu słabo widoczne (z łatwością można je natomiast zobaczyć przez niewielką amatorską lunetę). (Fot. Szczepan Skibicki)

Jowisz i jego cztery najjaśniejsze księżyce. (Fot. Szczepan Skibicki)

Tarcza Jowisza. (Fot. Szczepan Skibicki)

M13
M56

Obiekty oznaczone symbolami M13 i M56 są nazywane gromadami kulistymi. Niektóre z nich, np. M13, w sprzyjających warunkach widoczne są gołym okiem. Zrobienie zdjęć innych wymaga kilkunastosekundowych naświetleń detektora CCD. Gęstość gwiazd w centrum gromad kulistych jest tak duża, że obrazy poszczególnych gwiazd są nierozróżnialne. Wszystkie gwiazdy należące do gromady kulistej powstały z materii tego samego obłoku i w tym samym czasie, więc ich wiek i początkowy skład chemiczny są takie same. Wszelkie różnice pomiędzy gwiazdami gromady, zarówno zewnętrzne (moc świecenia, rozmiary, temperatura powierzchni) jak i ich budowa wewnętrzna, wynikają z różnicy ich mas w chwili narodzin. Gromady kuliste są najstarszymi składnikami zarówno naszej, jak i innych galaktyk. Ich dokładne zbadanie ma duże znaczenie dla weryfikacji poprawności teorii ewolucji gwiazd, ewolucji galaktyk oraz ewolucji całego Wszechświata.

M57

M57 jest tzw. mgławicą planetarną. Jest to obłok gazu i pyłu powstały z zewnętrznych warstw gwiazdy rozepchniętych wyjątkowo intensywnym strumieniem promieniowania powstającego przy spalaniu resztek zapasów paliwa jądrowego. W centrum mgławicy planetarnej znajduje się biały karzeł (nie zawsze wyraźnie widoczny) będący pozostałością po gwieździe, po odrzuceniu przez nią zewnętrznych warstw. Stadium mgławicy planetarnej to jeden z końcowych etapów życia gwiazd o masach początkowych od 1 do 8 mas Słońca.